Mandala – piękno stworzone, aby je zniszczyć

W motywach buddyjskiej sztuki bardzo często pojawiają się kolorowe, symetryczne wzory charakteryzujące harmonię, jedność i przenikanie. Większość z tych wzorów powstaje w ścisłym powiązaniu z inicjacją tantryczną – każdy coś charakteryzuje i oznacza. 

Najwyższy stopień tantrycznej sztuki to mandala, która wiąże się z medytacją, kontemplacją, wyciszeniem i ma bezpośrednie znaczenie religijne.

Jej cechą główną, poza wzorzystym motywem złożonym z kół i kwadratów, jest to, że po jej całkowitym wykonaniu (co zajmuje niekiedy długie tygodnie) jest ona... niszczona. 

Zniszczenie to nie ma jednak charakteru destrukcyjnego i negatywnego; wręcz przeciwnie, oznacza bowiem, że mandala została zakończona, a osoba, która nad nią pracowała, osiągnęła swój zamierzony cel fizyczny (stworzenie wzoru) i duchowy (wewnętrzny). 

Tworzenie mandali pozwala się wyciszyć i skupić, dlatego proces ten powinien przebiegać bez zakłóceń podobnie do praktyk medytacyjnych. Niekiedy mandale tworzone są wspólnie przez kilka osób i mogą wtedy osiągać ogromne rozmiary.